Nadąsana sowa.

Pewna sowa już od rana,

siedzi troszkę nadąsana.

Skąd te dąsy? Nie wiadomo,

nie mówiła nic nikomu.

Czy pogoda jest nie taka?

Czy nikt nie dał jej buziaka?

Może jest troszeczkę głodna?

Albo nocka była chłodna?

Czy coś sowie tej dolega?

Czy porzucił ją kolega?

Może to domysły bzdurne,

że oblicze jej jest chmurne?

Ciągle siedzi i spogląda,

chyba nie wie jak wygląda?

Może ktoś jej o tym powie

i przysługę zrobi sowie?

Przecież straszy taką miną,

wiosną, latem, czy też zimą.

Trzeba o tym jej powiedzieć

no bo będzie dalej siedzieć.

Nikt nie zechce jej pokochać

gdy się będzie dąsać, szlochać.

Ktoś przestraszy się jej jeszcze

i poczuje nagłe dreszcze…

Gdy się dowie jak wygląda

gdy w lusterku poogląda,

może wreszcie się rozchmurzy,

może unikniemy burzy?

Przyjaciele sowy mili,

wnet lusterko jej kupili,

gdy swą minę zobaczyła,

to od razu się zmieniła.

Od tej pory tamta sowa,

jest wesoła, całkiem nowa,

ale ciągle ma lusterko,

i czasami w niego zerka.

Miś talizman. Dzień Pluszowego Misia.

Miś pluszowy to przyjaciel;

wszyscy misie dobrze znacie,

każdy chyba ma swojego,

ponad wszystkie kochanego.

Z misiem żadna noc nie długa

i nie straszna jest szaruga,

każda podróż jest wesoła,

jeśli misia zabrać zdołasz.

Czy lat pięć masz, czy trzydzieści,

miś się w torbie zawsze zmieści.

Wiem, że chętnie go pakujesz,

gdy pomocy potrzebujesz...

Miś pomoże w szkole, w pracy

i w przedszkolu są też tacy,

co się z misiem nie rozstają,

wciąż za łapkę go trzymając.

Taki misio to talizman,

chyba każdy rację przyzna.

Dbajmy więc o swoje misie.

One święto mają dzisiaj.

Uprzejmy zając. (Dzień życzliwości)

Żył gdzieś samotnie uprzejmy zając,

który życzliwy był wszystkim wokół,

mówił dzień dobry, w pas się kłaniając,

nie chciał nikomu sprawiać kłopotu.

A to zakupy przyniósł sąsiadce,

a to nakarmił kotka czy pieska,

przejść pomógł po chybotliwej kładce,

odwiedził misia, który sam mieszkał.

Gdy było trzeba z dziećmi się bawił,

zimą tym słabszym narąbał drzewa,

gdy się coś psuło - chętnie naprawił,

smutnym - wesołe piosenki śpiewał.

Wszyscy zająca bardzo chwalili

i korzystali z jego pomocy,

czasem o pomoc sami prosili,

 w dzień, po południu, a nawet w nocy.

Nikt nie zapytał nigdy malucha,

czy sam niczego nie potrzebuje,

nikt nie powiedział mu choć do ucha:

"Brawo, kochany! Bardzo dziękuję."

"To oczywiste" - każdy uważał.

"Pomoc zająca mi się należy."

I choć zwierzaczka nikt nie obrażał

czy to wystarczy? No, bądźmy szczerzy!...

I wtedy nadszedł dzień wyjątkowy:

dopadł zajączka humor paskudny,

to był dla niego czas całkiem nowy,

był ciut płaczliwy, trochę marudny.

Nie biegł z pomocą dziś do każdego,

bo nie miał siły ani ochoty,

siedział sam w domu. Dziś dzień dla niego,

nie szukał sobie żadnej roboty.

Nastrój zajączka trwał tydzień cały,

jadł słodkie ciastka i pił kakao,

aż się zwierzątka opamiętały:  

"Co z pomocnikiem się naszym stało?"

Ktoś w drzwi zapukał, zając otworzył

i grzecznie wpuścił gościa do domu.

W mig przybyszowi ładnie wyłożył:

"Nie chcę pomagać już tu nikomu.

Ja jestem miły, pomocny, grzeczny,

a wy się nawet nie uśmiechacie,

czy to pochmurny dzień, czy słoneczny.

Wolę więc siedzieć we własnej chacie...

Nie chcę zaszczytów, ani zapłaty,

tylko uśmiechu trochę wzajemnie,

to dobre słowo czyni bogatym.

Tak, to niewiele, a jest przyjemniej."

Gość sobie poszedł trochę zmartwiony

i zaskoczony sprawy obrotem

do swych sąsiadów ruszył zdumiony.

Zaraz opowiem, co było potem.

Wszyscy zaczęli się zastanawiać

może faktycznie są trochę oschli?

Może świat trzeba zacząć naprawiać?

Zgodnie do wspólnych wniosków już doszli.

Każdy obiecał, że się postara,

uśmiech na buzi mieć choć przez chwilę,

bo to recepta na smutki stara.

Tyle wystarczy. Albo aż tyle…

I od tej pory żyli przyjemniej

zając i jego sąsiedzi mili,

dbali o siebie wszyscy wzajemnie,

odtąd dla siebie życzliwi byli.

Bycie życzliwym nic nie kosztuje,

to zwykła troska i dobre serce;

ale przed chandrą świetnie ratuje -

wystarczy uśmiech, czasem nic więcej.

Sporo przed nami dni bardzo zimnych,    

bo pora roku niesprzyjająca,

bądźmy życzliwi dzisiaj dla innych,

darujmy sobie troszeczkę słońca.

Autorką ilustracji jest Agnieszka.