Stoi osiołek na polnej ścieżce,
myśli czy ruszyć się dalej jeszcze,
zostać, poskubać paprocie, trawę,
albo wymyślić jakąś zabawę?
Stoi osiołek, myśli i wzdycha,
czemu tak pusto i nic nie słychać?
Czy deszczyk spadnie, będzie ulewa,
może dlatego tak szumią drzewa?
Stoi osiołek, brzuszek ma pusty,
zjadłby marchewki, albo kapusty,
tu tylko trawa i koniczyna,
może niedobra? Po co zaczynać?
Stoi osiołek. Już popołudnie…
Gdyby był ranek – byłoby cudnie,
a tak niedługo nocka nastanie
i znów do świtu długie czekanie…
Drogi osiołku – rusz swe kopytka –
przecież pogoda wcale niebrzydka,
rusz się tą ścieżką, spotkaj przygodę,
przestań narzekać na złą pogodę,
Drogi osiołku, może na ścieżce,
spotkasz innego osiołka jeszcze?
Razem wam będzie weselej, raźniej.
Ruszaj osiołku, ruszaj odważnie!
Autorem zdjęcia jest Piotr Maroszek.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz