Zając Totuś - poznajcie go.

Mały zając to jest zwierzę

niezbyt mądre – przyznam szczerze;

lubi fikać, skakać, brykać,

w gęstej trawie czasem znikać,

rozkoszuje się zabawą –

to młodości święte prawo.

Lecz choć rozum ma malutki,

żywot jego jeszcze krótki,

chociaż brak mu doświadczenia,

w łepku wielkie ma marzenia.

A marzenia – wszyscy wiecie –

najważniejsze są na świecie.

Zając chciałby świat odkrywać,

groźne szczyty gór zdobywać

lub pustynię sam pokonać

(z głodu i pragnienia konać…),

na okręcie świat opłynąć,

w strasznym sztormie niemal zginąć…

Sto pomysłów ma codziennie

mały zwierzak, co niezmiennie

chce być dzielny, silny, duży,

przestać wreszcie bać się burzy,

nie uciekać przed pająkiem

i wyskoczyć – hop – na słońce.

Zuch nasz dobroć w sercu nosi:

każdy kto o pomoc prosi

zawsze chętnie ją otrzyma;

lato, jesień to, czy zima.

Proszę tu nie zapominać –

zając – mała to dziecina

świat pojmuje po swojemu

malutkiemu, zajęczemu,

zawsze dobrze chce, lecz skutki

przerastają rozum krótki;

(warto więc pamiętać o tym,

zanim wpędzi nas w kłopoty…)

Jeszcze sprawa ciut drażliwa –

(zając skrzętnie ją ukrywa)

nie chce przyznać się nikomu,

jak na niego mówią w domu..

Prosi – Totuś mówcie do mnie

i rumieniec skrywa skromnie.

Gdy już będzie wielki, sławny,

a nie mały i zabawny,

gdy go poznać zechcą tłumy,

(ach, on pęknie chyba z dumy…)

wtedy powie: Tutaj stoję.

Lantanotus imię moje.

Zająca narysowała Agnieszka.