Lisia piosenka.

 

Jestem sobie lisim bardem.

W domu trzymam halabardę,

a nasz wielki Lisi Król

mówi mądrze: jedz i tul.

 

Jedz i tul, przytulaj mocno

w dzień, a także porą nocną.

 

Jestem liskiem, lubię serek,

kocham Króla i deserek,

będę dzisiaj dużo jeść,

by Królowi oddać cześć!

 

Jedz i tul, przytulaj mocno

w dzień, a także porą nocną.

 

Jestem wielkim Lisim Królem

więc po prostu jem i tulę.

A ty bardzie dla mnie graj!

La la laj, la la la laj!

 

Jedz i tul, przytulaj mocno

w dzień, a także porą nocną.

Ilustracja Julia Witas.

 

Żarłoczna żaba. Żarcik.

 

Żarłoczna żaba żarła rzeżuchę,

z tego obżarstwa niemal rzęziła,

żuczek tym w czasie, za żabim uchem

żartował grzecznie, żeby przytyła.

 

Żuczek tą żabą troszkę się brzydził,

I mówił szczerze. Nikt mu nie wierzył.

Brzdąc więc przykładnie sobie z niej szydził,

choć gdy patrzyła, do niej się szczerzył.

Zdjęcie Piotr Maroszek.

 

Joga.

Nie pójdę nigdy na jogę,
bo się przekonać nie mogę.
Całkiem nie mam natchnienia
do takiego ćwiczenia…

A jednak, gdy się wybrałam,
od razu się zakochałam
i marzę przez tydzień cały
żebyśmy znów się bujały.

 

Paskudny kumpel.

 

Kolega w pracy strasznie mnie wkurzył,

na dzikie męki sobie zasłużył,

postanowiłam więc go udusić,

lub na zatrute owoce skusić…

 

Rzucam kostkami by plan mój wdrożyć,

by tego śmiecia dziś upokorzyć.

Myślę, co zrobię mu teraz, zaraz,

muszę się tylko w rzutach postarać.

 

Kość Poly Hero więc w dłonie łapię,

z tego przejęcia prawie już sapię.

Rzucę dwadzieścia – natychmiast zginie!

Mniej kilka oczek – choć krew popłynie!

 

Padło dwadzieścia – zatarłam ręce.

Kumpel nie wkurzy mnie nigdy więcej!

Jutro do pracy pójdę na luzie,

w mej ukochanej, wytartej bluzie.

 

Rano pobudka w świetnym humorze.

będę mieć sporo prac dziś może,

bo przecież kumpla nie będzie więcej.

Wszak wzięłam sprawy w swe własne ręce...

 

Wchodzę do biura, spoglądam wokół.

I nagle! Rety! Doznałam szoku!

W drzwiach się minęłam z kumplem paskudnym,

który mył właśnie swój kubek brudny…

 

Niestety muszę stwierdzić z przykrością:

Nie da się raczej zabić tą kością.

Nawet gdy chciałbyś w to ślepo wierzyć,

to wszystkie rzuty daje się przeżyć.

 

Oda do poduchy.

Poducho miękka, moja, kochana -

ta oda będzie dla ciebie dziś.

Jesteś przeze mnie dziś pożądana.

Wielbić cię pragnę. Ze mną znów śpisz!

 

Twój kształt cudowny siłę mi daje,

aby rozpocząć kolejny dzień.

Marzę o tobie teraz, gdy wstaję,

kiedy odganiam spod powiek sen.

 

Ja co dzień widzę twoje krągłości,

chcę złożyć głowę w miękkościach twych!

Ty mnie pozbawisz stresu i złości,

przy tobie snów już nie zaznam złych.

 

Bądź więc poducho, pożądam ciebie!

Mam tutaj z tobą mój własny raj.

Nie, nie odmawiaj! Jestem w potrzebie!

Daj się pokochać, namiętnie, daj!

 

Gofry bąbelkowe.

 

Muszę wam zdradzić - jestem niejadkiem,

pogardzę zwykle pysznym obiadkiem,

nie zjem śniadania, nie chcę kolacji,

mogę nie jadać żadnych atrakcji...

 

Jednak te gofry tak wyglądają,

że aż mi oczka się uśmiechają,

chyba pożarłabym je w całości,

bo nigdy mało takich pyszności!

 

Już teraz myślę: czy z jagodami,

ciastkiem, posypką, może z lodami?

Muszę też sprawdzić co w tych bąbelkach,

bo tajemnica to jakaś wielka.

 

Czy te bąbelki smaku dodają?

Czy bardzo mocno uzależniają?

Czy je codziennie można zajadać,

czy tylko kiedy zaczyna padać?

 

Chyba założę szybko swą kurtkę,

wezmę drobniaki, otworzę furtkę

i na te gofry na dłużej wpadnę.

Tam tajemnicę pewnie odgadnę!

 

Zamiast cukru. Żarcik "erpegowy".

 

Wracam do domu strasznie zmęczony,

chcę się przytulić szybko do żony,

zjeść podwieczorek, albo kolację,

potem „erpegi” – to jak wakacje…

 

Wchodzę do kuchni i parzę kawę,

myślę o sesji – będzie ciekawie…

Do kawy cztery kostki wpadają,

które osłodzić mój napój mają.

 

Przypadkiem wpadły czarne „warriory”

i mogło zdarzyć się wszystko! Sorry!

Wypiłbym kawę – pozamiatane!

Kości zabiły by mnie nad ranem!

 

Tak się nie stało – niedowierzanie!

Na pewno jutro zjem też śniadanie.

Bo z tymi kośćmi jest straszna bieda:

nimi nikogo zabić się nie da!

 

Lubomir.

 

Lubomir to szczyt niewysoki,

lecz piękne po drodze widoki.

A jesień w tym roku jest śliczna!

To pora cudownie magiczna.

 

Na ścieżce szeleszczą liście,

las szumi i oczywiście

słoneczko przepięknie świeci.

Cieszymy się z tego jak dzieci.

 

Kura. Wierszyk konkursowy.

 

Gdy w życiu cenisz sobie wygodę,

doceniasz pięknych rzeczy urodę,

lubisz, gdy miękki koc cię otula,

nawet gdy wokół zimny wiatr hula…

 

Jeżeli kochasz miękkie tkaniny,

zarówno latem, jak w środku zimy,

znajdź coś dla siebie w tym fajnym sklepie

zaraz poczujesz się dużo lepiej.

 

Znajdziesz tam rzeczy niespotykane,

ręcznie uszyte, dopracowane,

są doskonałe by cię otulić,

byś mógł się czasem trochę rozczulić.

 

Znajdziesz tam pościel, poduchy, koce,

które umilą zimowe noce,

torby i szale o jakich marzysz,

by czuć się dobrze także na plaży.

 

I ja dla siebie coś tam odkryłam,

choć nie od razu w to uwierzyłam.

Na jednej rzeczy się nie skończyło…

Oby się wszystko w domu zmieściło…

 

Kura została moją miłością:

co noc zachwycam się jej miękkością,

bez niej nie kładę się już do łóżka –

to ukochana moja poduszka!

 

Bez kury rano boli mnie głowa,

bo ta poducha jest wyjątkowa!

Dla starszych, młodszych i całkiem dużych

ona swym kształtem chętnie posłuży.

 

Eliaszówka.

Dziś wietrzyła się ma główka.

Cel zdobyty: Eliaszówka.

Trochę deszczu, mgła, słoneczko.

Miło cieszyć się wycieczką.

 

Moje Mazowsze. (Pieśn o Mazowszu)

Mazowsze jest piękną krainą,

atrakcji tu znajdziesz i tysiąc.

Tak cudnie tu latem i zimą!

Zakochasz się w nim! Mogę przysiąc!

 

Są zamki, pałace, jeziora,

tak cudne, że dech aż zapiera,

by zwiedzić je zawsze jest pora:

Wilanów, Nieborów… - wybieraj!

 

Mazowsze, Mazowsze kochane!

Nikomu nie trzeba tłumaczyć,

że tutaj na zawsze zostanę.

To miejsce tak wiele ma znaczeń.

 

Trzy rzeki na wielkiej równinie,

jak wstążki pomiędzy zielenią.

Bug, Narew i Wisła tu płynie,

związane od zawsze z tą ziemią. 

 

I nasza Warszawa – stolica,

gdzie każdy coś znajdzie dla siebie.

W niej wiele jest miejsc do odkrycia.

Tu możesz się poczuć jak w niebie.

 

Mazowsze, Mazowsze kochane!

Nikomu nie trzeba tłumaczyć,

że tutaj na zawsze zostanę.

To miejsce tak wiele ma znaczeń.

 

Tyś domem, przystanią i życiem,

Tyś miejscem na świecie jedynym!

Tyś moim codziennym odkryciem.

Tu moje są wiosny i zimy!

 

Spacerek.

Tup, tup, tup – minął wrzesień,

tup, tup, tup – przyszła jesień.

Szur, szur, szur – złote liście

szur, szur, szur – oczywiście!

 

Tup, tup, tup – chodźmy w góry,

tup, tup, tup – tam gdzie chmury.

Chlup, chlup, chlup – przez kałuże

chlup, chlup, chlup – małe, duże,

 

Tup, tup, tup – spacerujmy,

tup, tup, tup – radość czujmy.

Pac, pac, pac – kasztan spada

pac, pac, pac – do sąsiada.

 

Huu, huu, huu – halny wieje,

huu, huu, huu – poprzez knieje.

Tup, tup, tup – więc wracamy,

tup, tup, tup – już do mamy.

Kosy.

Pyta kos drugiego kosa,

który patrzył nań z ukosa:

- Mój kochany, skąd ta mina?

- Myślę, że nadciąga zima…

- Ach, nie przejmuj się mój miły

jeszcze lato w pełni siły.

 

Patrz, owoce są na drzewach,

i nasz kuzyn głośno śpiewa.

Całkiem ciepło jest, przyjemnie,

no, weź przykład proszę ze mnie

i uśmiechnij się do świata –

będzie milej w środku lata.

Autorką ilustracji jest Ola Z.

Woda jest ważna!

Kiedy wstaniesz wczesnym rankiem,

wypij sobie wody szklankę.

Nie herbatę, nie kakao

ale wody szklankę całą.

 

Woda dobra jest dla wszystkich:

możesz do niej dodać listki:

miętę, albo liść porzeczki –

doskonałe na wycieczki.

 

Jeśli wolisz wodę słodką,

możesz dodać łyżkę miodku,

troszkę soku, kostki lodu

(gdybyś potrzebował chłodu)

 

Marzą ci się witaminy?

Wrzuć do wody swej maliny,

lub cytrynę, marakuję –

zaraz lepiej się poczujesz.

 

W mojej wodzie często znika

i ogórek, i papryka,

dodatkowo szczypta soli.

A ty – jaką wodę wolisz?

 

Mazury.

                                                            Odpoczywaj na Mazurach –

tutaj piękna jest natura:

lasy, wioski, dużo wody,

niezależnie od pogody.

 

Zobacz, co się dzieje wokół.

Chcesz przygody? Wolisz spokój?

wszystko jedno, co wybierzesz

możesz spotkać jakieś zwierzę:

 

Nad jeziorem spotkasz ważki –

mają chętkę na igraszki.

 W lesie ptaki i koniki.

Są zające. Są też dziki.

 

Tam, na boi siedzi mewa,

macha nóżką, dziób wygrzewa.

Kaczki płyną za kajakiem,

zajadają coś ze smakiem.

 

Komar bzyczy w gęstej trzcinie,

blisko jakaś ryba płynie,

woda ciepła, całkiem czysta,

pluska nawet się turysta.

 

Odpoczywaj na Mazurach –

tutaj piękna jest natura.

Pędź nad wodę, lub do lasu.

Ciesz się z wymarzonych wczasów.

Autorką ilustracji jest Ola Z.

Wakacje.

Jestem na wakacjach,

pławię się w atrakcjach,

spokojem się cieszę,

do pracy nie spieszę…

 

Leżę na słoneczku,

piję ciepłe mleczko,

wcinam smakołyki

i piszę wierszyki.

 

Michałek z Wawrzyńca Gałaja. Limeryk.

Na Wawrzyńca Gałaja w Suwałkach,

młoda żona szukała Michałka,

on się schował

i balował

Gdy wrócił, ona użyła wałka…

Autorką ilustracji jest Ola Z.

Mrówki z mikrofalówki.

Wlazły małe mrówki

do mikrofalówki,

bo gdzieś usłyszały,

że tam są upały.

 

Teraz cicho siedzą,

bo jeszcze nie wiedzą,

czy się nie uprażą.

Dobra. Już wyłażą…

Ilustracja Ola Z.

 

Druidem być!

Zostać druidem! – Och! Tak bym chciała!

Wtedy wciąż w lesie już bym mieszkała!

Mogłabym zbierać listki, korzonki,

szyszki, jagody oraz biedronki.

Mnóstwo receptur tajnych bym znała,

ogromną wiedzę bym posiadała:

 

Jak leczyć parchy, pryszcze, brodawki,

czym można szybko wyleczyć z czkawki?

Jak zrobić syrop na dobre spanie,

czy mech pomoże na zadrapanie?

Gdzie znaleźć pokrzyk wilczą jagodę

i skąd najlepiej jest czerpać wodę.

 

W czym przechowywać tajne mikstury -

lepiej w woreczkach, czy blisko skóry?

Jak łapać chrząszcze, suszyć paprotki,

kiedy do mikstur zbierać stokrotki?

Jak się nie zgubić w takiej zieleni

i czy się nie bać dzików, jeleni?...

 

Och, wędrowałabym tak po lesie;

czy maj, czy lipiec, grudzień, czy wrzesień,

kopiąc korzonki, ziółka zbierając,

maści i kremy wciąż ukręcając.

Tak! Być druidem – to świetna sprawa.

Bo wtedy życie jest jak wyprawa.

 

 

Króciutka rymowanka o kotku.

Zakochał się kotek dość niespodziewanie -

co zrobić? Nie wiedział, co dalej się stanie...

Płakał więc wzruszony tym uczuciem nowym,

aż w końcu zwariował. I wierszyk gotowy.

Zagadka (A skąd krokodyle?).

Gdzie mieszkają krokodyle?

Czy są miłe choć przez chwilę?

Lubią lody i pistacje?

Wyjeżdżają na wakacje?

Gdzie się bawią i sypiają,

czy mamusie swoje mają?

 

Czy krokodyl, śmieszne zwierzę,

umie jeździć na rowerze?

 Ma kolegów, koleżanki,

kawę pije z filiżanki?

Jada kaszę, albo grzyby,

chodzi z tatą swym na ryby?

 

A gdy w jajku jeszcze żyje

musi łapki myć i szyję?

W co się bawi z kolegami?

Jada ciasto z poziomkami?

 Jak obchodzi urodziny?

Robi czasem głupie miny?

 

Dziś wam zdradzę tajemnicę –

drogie dzieci i rodzice:

 krokodyle w tym wierszyku,

mogą przygód mieć bez liku.

Nie wierzycie? Sprawdźcie sami.

Bawcie się z krokodylami.

Ilustracja - Ola Z.

Bezpiecznie w górach.

Gdy wyruszasz w góry na piękną wycieczkę,

zapakuj uważnie podręczną apteczkę.

Zaplanuj swą trasę by zdążyć przed zmrokiem,

tak, by się nacieszyć wędrówki urokiem.

 

Idź bezpiecznym szlakiem i zawsze po ścieżkach,

w lesie wiele stworzeń chce spokojnie mieszkać.

Miej przy sobie mapę, latarkę – czołówkę,

zabierz tez kanapki na dłuższą wędrówkę.

 

Gdy jednak coś złego spotka cię na szlaku,

wtedy możesz wezwać odważnych chłopaków.

Oni są gotowi zawsze do pomocy,

i latem, i zimą. Nawet w środku nocy.

 

Górscy ratownicy na każde wezwanie

przyjadą do ciebie, kiedy coś się stanie.

To dzięki ich pracy i umiejętnościom

ty jesteś bezpieczny. Wędruj z przyjemnością.

 

Motywacyjny 2.

 

Nawet gdy pada w buciory wskakuj

i na spacerek ruszaj po szlaku,

nie ma potrzeby aby się lenić,

trzeba nawyki swoje odmienić.

 

Nie bój się deszczu, włóż pelerynkę,

trzeba szczęśliwą mieć zawsze minkę,

bo w końcu kiedyś padać przestanie -

Tobie kondycja za to zostanie.

 

Zagadka na Dzień babci i dziadka.

W środku zimy są dwa święta,

każdy chyba je pamięta.

Dwie osoby tak kochane

mogą dziś być doceniane.

 

Pierwsza umie piec pierniczki

i makowce, i serniczki,

w kuchni same cuda czyni –

świetna jest z niej gospodyni!

 

Bajki dzieciom czytać umie,

smutki, troski też rozumie,

piękne kwiaty ma w ogrodzie

i jest uśmiechnięta co dzień.

 

Ma pod ręką smakołyki,

które lubią małe smyki,

znajdzie czas na przytulanie

i swych gości rozpieszczanie.

 

Druga z osób wie o wszystkim:

skąd się biorą mysie piski,

czemu słońce świeci w lecie

i co dzieje się na świecie.

 

Umie naśladować pieska,

wie, kto w starej dziupli mieszka,

rąbie drzewo, kosi trawę,

chyba każdą zna zabawę!

 

Czasem bolą go korzonki,

wie gdzie znaleźć ćmy, biedronki,

rozpoznaje wszystkie ptaki,

ryby łowi na robaki…

 

On i ona – ukochani,

czasem mocno zabiegani,

lecz czas zawsze dla nas mają,

bo ogromnie nas kochają!

 

Czy już wiecie o kim mowa?

Każda z osób – wyjątkowa!

I choć włosy mają siwe,

zawsze przy nas są szczęśliwe.

 

Rozwiązana już zagadka:

to Dzień Babci i Dzień Dziadka!

Pędźcie złożyć im życzenia:

zdrowia, szczęścia, powodzenia!

 

Żarcik o znudzonej kozie.

 Czym jesteś taka zdumiona?

Gdy koza już z nudów wręcz kona,

wymyśla sobie zabawy,

by świat był ciut bardziej ciekawy.

 

Pochodzi sobie po plaży,

lub w krzaczkach chwilę pomarzy,

spróbuje usiąść na grzędzie –

być może wygodnie tam będzie?

 

Czasami gdy straszna nuda,

gdzieś wyżej wleźć jej się uda:

na przykład na betoniarkę.

Czy tym przebrała dziś miarkę?

Przygoda w fotelu.

Kiedy lecisz na fotelu

nie czuj się jak jeden z wielu.

To jest fotel wyjątkowy!

Twój. Jedyny. Naddźwiękowy!

 

Zapnij pasy, siądź wygodnie,

włóż sweterek oraz spodnie.

Mocno trzymaj swego misia!

Lećcie po przygody dzisiaj!

 

Byle w górę! Szybciej! Dalej!

Przecież się nie boisz wcale!

Świat umyka przed oczami!

Każdy chciałby lecieć z wami!

 

Rozglądajcie się uważnie,

pędźcie dalej, wciąż odważnie.

Wszystko może się wydarzyć,

co wam tylko się zamarzy!

 

Nie wiadomo co was spotka:

może zobaczycie kotka?

Albo gwiazdy we wszechświecie?

Gdy wrócicie – opowiecie!

 

Modna czapla.

Stoi piękna czapla na zwalonej kłodzie

minę ma poważną – rozmyśla o modzie.

Modne fatałaszki, to są trudne sprawy,

problem jest poważny i bardzo ciekawy.

 

Przynajmniej raz w życiu każdy miał dylemat:

Co włożyć na siebie? To jest trudny temat,

by w zgodzie z okazją oraz etykietą

czuć się gentelmanem albo cud-kobietą.

 

Do pracy – wiadomo – nie włożysz pidżamy,

na spacerze źle jest w sukni z fiszbinami,

w naciągniętym dresie nie pójdziesz do biura,

w operze unikaj dżinsów i kaptura…

 

Gdy idziesz do szkoły – ubierz się wygodnie,

jest wiele okazji, gdzie pasują spodnie,

na weselu smoking i suknia balowa

a zwiewne pareo na plażę zachowaj.

 

Duma sobie czapla, rozmyśla od rana:

jak by wyglądała w kardigran ubrana?

Może lepiej w bluzkę z przepięknym żabotem?

Albo „małą czarną” przyprószoną złotem?

 

Tiule czy koronki? Wełna, len czy skóra?

Albo ekskluzywnie – naturalne pióra!...

Może bardzo długo jeszcze by myślała,

Lecz ktoś ją przestraszył. Fruuu – i poleciała….

Autorem zdjęcia jest Piotr Maroszek.

Gdzie masz czapkę?

Czapkę zawsze mam! … w kieszeni…

I to chyba się nie zmieni,

bo gdy w uszy mi za ciepło

wtedy wpadam w furię wściekłą.

 

Złość ogarnia mnie tak duża,

że mam nastrój niczym burza

z gradobiciem dodatkowo…

Wolę chodzić z gołą głową!

 

Czekoladowy laptop.

Och, laptop z czekolady

ma chyba same wady!

Po pierwsze – szybko znika

ze stołu, czy stolika.

Po drugie – jest go mało,

wciąż więcej by się chciało…

Po trzecie – wciąż pytania:

czy wziąć go do śniadania?

I w końcu ta zagadka:

kto zżarł go do ostatka?!

Październikowe dynie.

W małym miasteczku nastała jesień,

całkiem niedawno skończył się wrzesień,

dni jeszcze ciepłe, lecz zimno w nocy,

czasem przydaje się ciepły kocyk.

 

Mama Antosia i Karoliny

kupiła dynie dla swej rodziny,

by marynaty zrobić i dżemy.

To będzie pyszne! Wszyscy to wiemy!

 

Dynie leżały więc na podwórku,

tuż obok studni, na małym murku,

były ogromne, pomarańczowe,

przypominały potworną głowę…

 

Dzieci dyniową zupę lubiły,

często ją razem z mamą robiły!

W kuchni nie tylko same pyszności,

lecz także mnóstwo wspólnej radości.

 

Ale w tym roku także i tatę

skusiły wielkie dynie pyzate,

miał tajne plany i pomysł nowy,

taki akurat halloweenowy…

 

Nie w każdym kraju jest zwyczaj taki,

że w październiku wszystkie dzieciaki

za różne strachy się przebierają

i do sąsiadów głośno pukają.

 

Trzeba zawołać, gdy ktoś otworzy,

że ma cukierki dzieciom dołożyć

inaczej psikus obowiązkowy –

to właśnie zwyczaj halloweenowy.

 

Dynie ciut grozy wprowadzać mają,

gdy ze swych paszczy ogniem błyskają.

Wszyscy się straszą, to zwyczaj taki,

bo przecież lubią się bać dzieciaki.

 

Tato wraz z dziećmi, usiadł przy studni,

popukał w dynię, sprawdził czy dudni

i opowiedział im o zwyczajach

związanych z dynią w odległych krajach.

 

Dzieci pomysłem się zachwyciły –

będą lampiony z tatą robiły!

To ci przygoda! Poważna sprawa!

Ależ to będzie świetna zabawa!

 

Zgodnie do pracy więc się zabrali,

byli ostrożni i uważali,

by nie skaleczyć się lub nie zranić,

ani też bardzo nie bałaganić.

 

Antoś pomagał wycinać wzory,

by pozamieniać dynie w potwory

a Karolina, choć była mała,

ze środka łyżką miąższ wyjmowała.

 

Kiedy skończyli, zgodnie westchnęli

misje męczące są – już wiedzieli,

ale tej pracy efekt końcowy

wyglądał strrrasznie! Był wyjątkowy!

 

Tak groźne miny w dyniach wycięte!

Dzieciaki były bardzo przejęte.

Do swych lampionów świeczki wstawiły,

z wielkim zachwytem na nie patrzyły.

 

Co na to mama? Bardzo się śmiała,

bo miąższ na dżemy gotowy miała,

a na patelnię pestki wrzuciła

i bardzo pysznie je uprażyła.

 

Dzieci już tacie zapowiedziały,

że w przyszłym roku też będą chciały

dyniowe strachy na halloween zrobić

i oryginalnie dom znów ozdobić.

 

Czytająca Edyta. Limeryk.

Radosna z Bielska Edyta,

wciąż czyta, czyta i czyta:

poradniki i bajeczki,

książki, księgi i książeczki.

Gdy skończy – następną chwyta.

 

 

Wkurzony zając. Żarcik.

Jestem zając, ciut wkurzony,

bo wciąż szukam swojej żony.

W zagajniku i na łące

nawet, kiedy zajdzie słońce.

 

Szukam w lesie oraz w trawie,

nawet raz szukałem w stawie,

Nigdzie nie ma! Jak to zmienić?

Bardzo chciałbym się ożenić!

 

Autorką zwierzątek na rysunku jest Ola Z.

Mamut w Beskidach. Oda.

Mamucie miękki, włochaty, drogi,

to będzie oda na twoją cześć.

Ja cię zapraszam tutaj, w me progi.

Czy chciałbyś ze mną życie swe wieść?

 

Ja cię pokocham, ja cię przytulę,

zadbam o ciebie najmilszy mój!

Będę do ciebie przemawiać czule,

tylko tu przybądź i przy mnie stój.

 

Razem ruszymy szukać przygody,

one czekają, sam dobrze wiesz.

Nam niepotrzebne wielkie wygody,

zawędrujemy na świata kres.

 

Tutaj, w Beskidach, pewnie zaczniemy,

ja ci pokażę, gdzie kocham być.

Dziesiątki szlaków razem przejdziemy -

w Beskidach właśnie chce mi się żyć!

 

Od Rycerzowej zacząć możemy,

zjemy racuchy, jak zwykle tam,

a potem dalej powędrujemy,

nie bój się, nigdy nie będziesz sam.

 

Dalej ruszymy niebieskim szlakiem,

nie jest on łatwy, lecz nie bój się.

Byś najdzielniejszym był mamuciakiem,

byś mógł Mamutem nazywać się.

 

Poprzez Rysiankę, Pilsko, Miziową,

spędzimy miło tam kilka chwil,

by z przewietrzoną, szczęśliwą głową,

znów przewędrować choć kilka mil.

 

Dotrzemy w końcu na Babią Górę,

popatrzeć stamtąd na szczyty Tatr,

prawie dotkniemy puchatych chmurek,

włosy nam zmierzwi szalony wiatr.

 

Tobie spodoba się górskie życie:

wolność i szczęście – zobaczysz sam.

Będziesz co tydzień na innym szczycie

na długie lata ja plany mam!

 

Przybądź więc prędko, ja bardzo proszę,

tęsknię za tobą i czekam tu.

Odę pochwalną do ciebie wznoszę.

Przed nami życie jakby ze snu!

 

Zdecydowałeś się już kochany,

czy zechcesz ze mną swe życie wieść?

Pomożesz spełnić me wszystkie plany –

ja w zamian za to, mogę cię nieść!