Punkowa piosenka o zombie.

Wyszedłem na spacer, chodzę po ulicach -

lubię moje miasto, czasem mnie zachwyca,

rozglądam się wkoło, spoglądam na ludzi

i nagle dziwnego coś się we mnie budzi…

Bezmyślne istoty łażą gdzieś bez celu,

wszędzie je spotykam, jest ich bardzo wielu,

żyją jak w letargu, nic ich nie obchodzi,

tu nie ma wyjątków – są starzy i młodzi.

Zombie są prawdziwe, dzisiaj je spotkałem,

jest ich coraz więcej, nawet nie wiedziałem

zombie są prawdziwe, ale strasznie głupie:

nie myślą o niczym, wszystko mają w d… (nosie).

Nie patrzą przed siebie, nie widzą gdzie lezą,

wpadają na siebie, czasem z kimś się zderzą,

chętnie coś wypiją lub zapalą skręta,

lecz tylko o sobie każde chce pamiętać.

Inni się nie liczą, nie mają przyjaciół,

bo relacje z ludźmi nic dla nich nie znaczą,

wściekli, samolubni, zapatrzeni w siebie,

skupieni na sobie i swojej potrzebie…

Zombie są prawdziwe, dzisiaj je spotkałem,

jest ich coraz więcej, nawet nie wiedziałem

zombie są prawdziwe, ale strasznie głupie:

nie myślą o niczym, wszystko mają w d… (nosie).

Najchętniej po prostu pogoniłbym wszystkich,

lub chociaż zwyczajnie pobijał pyski,

lecz się bardzo staram i ciągle hamuję

chociaż obrzydzenie wielkie do nich czuję.

Zombie są prawdziwe, dzisiaj je spotkałem,

jest ich coraz więcej, nawet nie wiedziałem

zombie są prawdziwe, ale strasznie głupie:

nie myślą o niczym, wszystko mają w d… (nosie).

 

Autorką ilustracji jest Julia Witas.