Smutna psinka.

Smutna psinka

z Ciechocinka

jest samotna

i markotna.

Zagubiona,

Zasmucona,

ciągle czeka

na człowieka.

Pan ją lubił,

lecz się zgubił.

Teraz bieda,

spać się nie da…

Trudne chwile,

strachu tyle.

Jak to zmienić,

los odmienić?

Pan się smuci:

Psinko, wrócisz?

Gdzie przepadłaś?

Czy coś jadłaś?

Psinka szlocha,

pana kocha,

zginie sama,

zapomniana?

Dobrzy ludzie

w wielkim trudzie,

ratowali,

dom jej dali,

ciepły kocyk,

spokój w nocy,

pełną miskę,

ręce bliskie…

Aż tu w końcu,

w pięknym słońcu

znaleziony

Pan zgubiony.

Jak wspaniale

go odnaleźć!

Merda ogon:

Idę z tobą.

Razem wreszcie!

W małym mieście:

Pan i psinka

z Ciechocinka.

Autorką obrazka jest Julia Witas.