Druidem być!

Zostać druidem! – Och! Tak bym chciała!

Wtedy wciąż w lesie już bym mieszkała!

Mogłabym zbierać listki, korzonki,

szyszki, jagody oraz biedronki.

Mnóstwo receptur tajnych bym znała,

ogromną wiedzę bym posiadała:

 

Jak leczyć parchy, pryszcze, brodawki,

czym można szybko wyleczyć z czkawki?

Jak zrobić syrop na dobre spanie,

czy mech pomoże na zadrapanie?

Gdzie znaleźć pokrzyk wilczą jagodę

i skąd najlepiej jest czerpać wodę.

 

W czym przechowywać tajne mikstury -

lepiej w woreczkach, czy blisko skóry?

Jak łapać chrząszcze, suszyć paprotki,

kiedy do mikstur zbierać stokrotki?

Jak się nie zgubić w takiej zieleni

i czy się nie bać dzików, jeleni?...

 

Och, wędrowałabym tak po lesie;

czy maj, czy lipiec, grudzień, czy wrzesień,

kopiąc korzonki, ziółka zbierając,

maści i kremy wciąż ukręcając.

Tak! Być druidem – to świetna sprawa.

Bo wtedy życie jest jak wyprawa.

 

 

Króciutka rymowanka o kotku.

Zakochał się kotek dość niespodziewanie -

co zrobić? Nie wiedział, co dalej się stanie...

Płakał więc wzruszony tym uczuciem nowym,

aż w końcu zwariował. I wierszyk gotowy.

Zagadka (A skąd krokodyle?).

Gdzie mieszkają krokodyle?

Czy są miłe choć przez chwilę?

Lubią lody i pistacje?

Wyjeżdżają na wakacje?

Gdzie się bawią i sypiają,

czy mamusie swoje mają?

 

Czy krokodyl, śmieszne zwierzę,

umie jeździć na rowerze?

 Ma kolegów, koleżanki,

kawę pije z filiżanki?

Jada kaszę, albo grzyby,

chodzi z tatą swym na ryby?

 

A gdy w jajku jeszcze żyje

musi łapki myć i szyję?

W co się bawi z kolegami?

Jada ciasto z poziomkami?

 Jak obchodzi urodziny?

Robi czasem głupie miny?

 

Dziś wam zdradzę tajemnicę –

drogie dzieci i rodzice:

 krokodyle w tym wierszyku,

mogą przygód mieć bez liku.

Nie wierzycie? Sprawdźcie sami.

Bawcie się z krokodylami.

Ilustracja - Ola Z.